وقتی اسیر شدیم از همه رسانه ها آمده بودند برای مصاحبه و در واقع مانور قدرت و استفاده تبلیغاتی روی اسرای عملیات بود. نوبت یکی از بچه های زرنگ گردان شد. با آب و تاب تمام و قدری ملاطفت تصنعی شروع کردند به سوال کردن.
یکی از مأموران پرسید:
- پسر جان اسمت چیه؟
- عباس.
- اهل کجا هستی؟
- بندرعباس.
- اسم پدرت چیه؟
- به او می گویند حاج عباس!
گویی که طرف بویی از قضیه برده بود پرسید:
- کجا اسیر شدی؟
- دشت عباس!
افسر عراقی که اطمینان پیدا کرده بود طرف دستش انداخته و نمی خواهد حرف بزند به ساق پای او زد و گفت:
- دروغ میگی!
و او که خودش را به موش مردگی زده بود با تظاهر به گریه کردن گفت:
- نه به حضرت عباس!

منبع :از کتاب فرهنگ جبهه جلد سوم (شوخ طبعی ها) نوشته سید مهدی فهیمی

ستاد تخلیه شهدا بودیم، جمع و جور کردن و بسته‌بندی و ترتیب انتقال بچه‌ها با ما بود. جیبهایشان را می‌گشتیم و هر چه بود در پلاستیکی جمع می‌کردیم و همراه تابوت می‌فرستادیم.

یکبار یکی از جنازه‌ها توجهمان را جلب کرد و حساس شدیم کاغذی که روی آن با خط درشت نوشته بود (( وصیت‌نامه)) را بخوانیم، ببینیم امثال این بچه‌ها که تازه بالغ شده و از مال دنیا هم چیزی ندارند بازماندگانشان را به چه اموری سفارش می‌کنند. کاغذ را که باز کردیم نمی‌دانستیم بالای سر بدن شهید بخندیم یا گریه کنیم.

نوشته بود: برای من گریه نکنید، برای بابام گریه کنید که می‌خواهد خرج کفن و دفن مرا بدهد و برایم شب هفت و چهلم بگیرد. بینوا هر چی یک عمر جمع کرده باید بدهد مردم بخورند!!

نوجوانان شهید در دوران دفاع مقدس آنچنان به انوار تابناک الهی چنگ انداخته بودند که حتی عالمان و فقیهان هم آرزوی داشتن یک لحظه از حالات معنوی آنها را داشتند.

این نوجوان و جوانان شهید همان هایی هستند که در مسیر رسیدن به معشوق ابدی، با ابزار تقوای الهی ره صد ساله را یک شبه پیمودند و رسیدند به جایی که امروز برای بسیاری از ما دست نیافتنی می نماید.

خواندن بخشی از یادداشت های یک شهید شانزده ساله به نقل از وبلاگ یاد لاله ها شاید برای لحظاتی ما را به فکر فرو برد که کجاییم و چه می کنیم:

راوی که یکی از بچه های تفحص شهدا بوده، می نویسد: در تفحص شهدا، دفترچه یادداشت یک شهید شانزده ساله پیدا شد که گناهان هر روزش را در آن یادداشت کرده بود.

گناهان یک روز او عبارت بودند از:

• سجده نماز ظهر طولانی نبود.
• زیاد خندیدم.
• هنگام فوتبال شوت خوبی زدم که از خودم خوشم آمد.

راوی در سطر آخر افزوده بود که: دارم فکر می کنم چقدر از یک پسر شانزده ساله کوچکترم... !

در عملیات والفجر 1 ، ما دو گردان بیشتر نداشتیم من به کار دیگری مشغول بودم حاج احمد کاظمی آمد و به مجید گفت : (( تو همراه حسن روشنایی و نجفیان به منطقه شرهانی بروید ، آنجا سنگر بزنید برای شناسایی آماده باشید و منطقه رادقیق شناسایی کنید .)) ما به اتفاق مجید ، حسن و چند نفر از بسیجیان مورد نظر رفتیم و سنگر زدیم ، هوا در حال تاریک شدن بود. مجید آفتابه را برداشت که به دستشویی برود. بعد از مدتی صدایی آمد صدایی با لهجه عربی .دیدیم مجید با دو نفر عراقی به طرف ما می آید . بعد برای ماتعریف کرد :((اینها برای شناسایی معبر آمده بودند.وقتی برای دستشویی رفتم صدایشان را شنیدم آفتابه را سریع زیر بغل گرفتم و گفتم ((دستها بالا)) آنها دستهایشان را بالا گرفتند و اسیرشان کردم

منبع :امضای خدا ، صص 40-39

امام دوازدهم علیه السلام:

آن کس که به حق ما ظلم کند در ردیف ظالمین به ما قرار می گیرد.

اشکت چکید نم نم و باران لقب گرفت

چشم تو ابر و آه تو تو فان لقب گرفت

از بسکه دردهای علی را گریستی

بعد از تو غنچه سر به گریبان لقب گرفت

بانوی آبهای جهان خانه ی تو نیست

این گوشه ای که کلبه ی احزان لقب گرفت

شش گوشه ی بهشت ضریح حسین توست

آری همان که شاه شهیدان لقب گرفت

آن شش هزار و ششصد و اندی به جای خود

تنها سه آیه بود که قرآن لقب گرفت

برخوان « یطعمون »تو دائم نشسته  «دهر»

این سوره «هل اتی علی الانسان » لقب گرفت

از خانه ی «لیذهب عنکم» شروع شد

نوری که قلب عالم امکان لقب گرفت

پروانه سوخت پشت دری که....خدای من

این بود آتشی که گلستان لقب گرفت؟

بانو  ! فقط کلید شفاعت به دست توست

هرکس تو را نداشت پشیمان لقب گرفت

ناموس خلقتی به خداوندی خدا

تنها مزار توست که «پنهان » لقب گرفت

مردى از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود: هر کس قرآن را از رو بخواند از دیده خود بهره‏ مند میگردد، و بر پدر و مادرش- گر چه کافر باشند- تخفیف داده می‏شود.

نیز به همین سند از پیامبر (ص) نقل شده است که فرمود:

هیچ چیز بر شیطان سخت‏تر از این نیست که کسى قرآن را از رو بخواند.

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال / ترجمه انصارى ص199

کتاب غررالحکم و نهج البلاغه :

1 - از دوستت ایمن مباش تا این که او را بیازمایى و بسیار با احتیاط با دشمنت‏ برخورد کن .

2 - دوراندیش کسى است که دوست نیک را برگزیند، زیرا که فرد به دوستش سنجیده مى‏شود .

3 - براى خدا دوست ‏بدارکسى را که براى اصلاح دین با تو نبرد مى‏کند و تو را یقین نیک و درست مى‏آموزد .

4 - دوستت را گرامى دار و از دشمنت درگذر تا فضل و مردانگى براى تو مسلم گردد .

5- لغزش دوستت را ببخش تا دشمنت تو را پاک پندارد .

6 - هرکس با مردم گذشت وجوانمردى داشته باشد ازدوستى آنان برخوردار گردد .

7 - دوستت را با نیکى و خوش رفتارى سرزنش کن و بدى‏ها و زشتى‏هاى او را با بخشش و هدیه دفع کن و ازخود دور ساز .

8 - هرکس در راه رضاى خدا (با دیگرى) همنشینى کند ، همنشینى با او نیک و گرامى و دوستیش پایدار است .

9 - برادرى و دوستى با نیکان مغتنم است و همچنین دورى گزیدن از همنشینى با بدان و بدکاران .

10 - با خردمندان هم صحبت ‏باش، با دانشمندان همنشینى کن و برهواى نفس پیروزشو تا رفیق گروه برتر و بالاتر شوى .

11 - همنشینى با دوست عاقل، روح را زنده مى‏کند .

12 - هرکه دوستیش با تو در راه خدا نیست از او بترس، زیرا که دوستیش پست و همنشینى با وى زشت است .

13 - دوستى دنیا زدگان به کمترین چیزى که پیدا شود و پیش آید از بین مى‏رود .

14 - آنان که براى یارى خدا با هم برادرى مى‏کنند دوستى شان براى پایدارى سبب آن دوستى، پاینده و پایدار است .

15 - دوستى دین داران با یکدیگر دیرقطع مى‏شود و دوام و ثباتش دایمى است .

16 - دوست هرکس عقل اوست .

17 - پیوند دوستى را با برادران دینى خود محکم سازید که آنان ذخایر دنیا و آخرت هستند . مگر نشنیده‏اید که خداوند در قرآن شریف به تاثر گمراهان در قیامت اشاره کرده که مى‏گویند: (در روز سخت) نه شفیعى داریم، نه دوستى که در کارمان همت گمارد .

18 - با دوستان همراهى کردن، دوستى را پایدار مى‏دارد .

19 - هرکه را دوست مى‏دارید در راه خدا و براى او، دوست‏ بدارید و هرکس را دشمن مى‏دارید در راه خدا و براى او، دشمن بدارید .

20 - اگر با شمشیرم بر بینى (فرق - دماغ) مؤمن بزنم تا مرا دشمن بدارد، دشمن نخواهد شد و اگر همه دنیا را درگلوى منافق بریزم تا مرا دوست‏ بدارد، دوست نخواهد داشت و این حقیقتى است که بر زبان پیامبر امى (ص) جاری شده که فرمود: «اى على! هیچ مؤمنى تو را دشمن نمى‏دارد و هیچ منافقى تو را دوست نخواهد داشت .»

21 - دو کس درمورد من هلاک خواهند شد: دوست غلو کننده و دشمن سرسخت .

22 – سودمند ترین گنج ها، دوستى دلهاست .

23 - دوستى با تلخی و جدال نشاید .

24 - هرکس دوستت دارد، (تو را از بدى) نهى کند و کسى که دشمنت دارد فریبت دهد .

25 - دوستى مقام و ریاست، انسان را از دوستى به پروردگار باز دارد .

26 - کسى که مرا دوست دارد در هنگام مرگ مرا به گونه‏اى مى‏یابد که دوست مى‏دارد، و کسى که مرا دشمن دارد در آن هنگام به گونه‏اى مرا خواهد یافت که ناخوشایندش مى‏باشد .  

27- اموالتان را متوجه کسى سازید که دلهایتان او را دوست دارد .

28 - کسى که ازخدا بترسد مردم او را دوست دارند .

29- کسى را که به خاطراصلاح دین با تو مبارزه مى‏کند و تو را یقین نیکو مى‏آموزد براى خدا دوست ‏بدار .

30 - برحذر باش از دوستى با دشمنان خدا، و خالص نمودن دوستى براى غیردوستان خدا، چرا که هر گروهى را دوست داشته باشید با آنان محشور خواهید شد .

31 – زبان، بیان کننده مراتب دوستى است، اما ظاهرحال، حاکى از محبت دل است .

32 - شایسته ترین فرد براى دوستى، کسى است که سودش براى تو و زیانش براى دشمن تو باشد .

33 – در دوست داشتن، زیاده روى مکن .

34 - محبت قلبى ، با دوستى محکم گردد .

35 - سه چیز موجب محبت دلهاست: دین دارى، فروتنى و بخشندگى .

36 - سه چیز محبت آور است: خوش خلقى، رفاقت نیکو و تواضع .

37 - چشم دوست، ازدیدن عیبهاى دوست نابینا، و گوشش از شنیدن بدیهایش ناشنواست .

38 - از دست دادن دوستان، غربت و تنهایى است .

39 - کسى که چیزى را دوست ‏بدارد همواره به یاد او سخن گوید .

40 - آن که ما اهل بیت را دوست ‏بدارد باید پوششى از بلا را مهیا سازد (یعنى آماده پذیرفتن بلاها از سوى مخالفین ما باشد).