همراه نیروهای عراقی مشغول جست و جو بودیم. فرمانده این نیروها دستور داده بود در ظرفی که ایرانی ها آب می خورند حق آب خوردن ندارند.  

هم کلام شدن با ایرانی ها خشم این افسر را در پی داشت. 

روزی همین افسر به من التماس می کرد که تو را به خدا این سربند رو به من امانت بده.

من همسرم بیماره.

 به عنوان تبرک ببرم براتون برمی گردونم.

روی سربند نوشته شده بود

 یا فاطمه الزهرا (سلام الله علیها) .

 داخل یک نایلون گذاشتم و تحویلش دادم. اول بوسید و به چشماش مالید، بعد از چند روز برگرداند.

باز هم بوسید و به سینه و سرش کشید و تحویلمون داد. 

از آن به بعد سفره غذای عراقی ها با ما یکی شد.

سر سفره دعا می کردیم.

دعا را هم این افسر عراقی می خواند...

اللهم الرزقنا توفیق الشهاده فی سبیلک..

یا زهرا