خواهر شهید قاینی در بیان خاطراتش از شهید قاینی می گوید : آخرین دفعه ای شهید قاینی که می خواست به جبهه اعزام شود، بین انتخاب یکی از این دو امر مختارش کرده بودند: یکی اینکه به یکی از شهرستانهای استان خراسان برود و فرماندهی سپاه آنجا را به عهده گیرد و دیگر اینکه به جبهه برود.
خانم قاینی در ادامه گفت : حسین در همان ایام خوابی دیده بودند که به دنبال آن با شیفتگی و اشتیاق زاید الوصفی عازم جبهه شد. او می گفت: در پادگان سپاه پاسداران بیرجند بودم، ناگهان متوجه شدم که یک جوان خوش سیمای بسیجی در اتاق را می زند و سراغ مرا می گیرد. تا اینکه به او نزدیک شدم و گفتم: با چه کسی کار داری؟‌ گفت با حسین قاینی. گفتم: حسین قاینی خودم هستم، چه کار دارید؟‌ در این لحظه ایشان نگاه معنی داری به قد و قامت من انداخت و سپس نگاهی به پرونده ای که زیر بغلش بود، کرد و گفت: من از جبهه می آیم، حضرت فاطمه زهرا به شما سلام رساندند و فرمودند: به حسین قاینی بگویید عروج کند.
وی افزود : برادرم گفت: وقتی از خواب بیدار شدم تا صبح گریه کردم و اشتیاق من برای حضور در جبهه صد برابر شد. این بود که ایشان برای بار آخر به جبهه رفت و مطمئنم که می دانست بر نمی گردد و به شهادت می رسد.
گفتنی است شهید حسین قاینی در یکم خرداد ماه سال 1334 ه ش در روستای درخش در شهرستان بیرجند به دنیا آمد. در سال 1340 دوران ابتدایی را در زادگاهش شروع کرد و در سال 1345 به پایان رسانید. سه سال دبیرستان را نیز در نزدیک روستای محل تولدش و سال آخر آن را در دبیرستانی در بیرجند گذراند.
حسین قاینی، چهار بار به جبهه رفت. در مرتبه سوم معاون گردان ولی الله از تیپ جواد الائمه (ع) بود که از ناحیه سر مجروح شد و سپس به عنوان جانشین فرمانده عملیات سپاه و مدتی نیز به عنوان مسئول ستاد تبلیغات جبهه و جنگ انجام وظیفه کرد اما به دلیل علاقه شدید و نیاز بسیج، به عنوان مسئول آموزش نظامی و عضو شورای واحد بسیج مشغول خدمت شد که به عنوان رابط پایگاه شهید سید احمد رحیمی فعالیت چشمگیری داشت. آخرین بار به عنوان فرمانده گردان «النازعات» از تیپ 21 امام رضا (ع) به جبهه اعزام گشت. حسین قاینی در 11 مرداد ماه سال 1362 در عملیات والفجر 3 در جبهه مهران به شهادت رسید. پیکر مطهر او را در زادگاهش روستای درخش دفن کرده اند.