خو گرفتن به چیزی و یا حالتی که در اثر تکرار عمل به وجود می آید، «عادت» گفته می شود، خواه آن عادت خوب باشد و یا بد. معمولاً به عادت های بد که  با جان و روح انسان سازگاری ندارد «اعتیاد» می گویند، که مسئله «اعتیاد به موادمخدر» از آن جمله  می باشد  و اگر از خطرناک ترین عوامل فساد  و بدبختی جامعه نباشد ،که هست ، بدون تردید از جمله علل بد بختی و ویرانی اجتماع  و نسل بشر به حساب می آید.       

اگرچه در زمان رسول خدا(ص) و ائمه معصومین(ع) موادمخدر موضوعیتی نداشت و آیات و احادیث خاصی در این زمینه نداریم ،لکن اسلام دین جهانی و جاودانی، و به طور کامل تمام نیازمندی های جامعه را در تمام اعصار تامین کرده است ، و جواب گوی کلیه      خواسته های بشر بوده، و به صورت کلی این زمینه ها را نیز مورد توجه خویش قرار داده و در ابعاد گوناگون نسبت به ممنوعیت آن هشدار داده است. حال، نظر خوانندگان را به چند آیه و حدیث در این باره جلب می کنم:

 1- «ولاتُلقُوا بِأَیدِیَکُم إِلی التّهلکه ...؛ با دست های خود خویشتن را به هلاکت نیفکنید.» (بقره 195)

 2-  رسول خدا(ص) فرمودند: «هر مست کننده و هر تخدیرکننده حرام است و هر آنچه که بیشترش حرام است کمش نیز حرام است و آنچه عقل را      تخدیر نماید مطلقاً حرام است.» (کنز العمال ج5ص863) در این حدیث مطالب و نکته های بسیار آموزنده ای آمده است ، از آن جمله:

 الف- به تصریح این حدیث تمام مخدرات اعم از هروئین و تریاک حرام است.

   ب- تخدیرکننده ها اگر چه به مقدار بسیار کمی نیز مصرف شود حرام است.

  ج- هر چیزی که نیروی عقل را می کاهد، شرعاً ممنوع است.

مواد مخدر، وسیله و ابزارى جهت جلوگیرى از رشد مذهب خواهى و گرایش به دین و فرهنگ اصیل اسلامى است و اقشار مختلف جامعه به ویژه قشر جوان را از مذهب دور مى کند. با اینکه فطرت پاک جوانان اقتضا مى کند که بهترین زمینه را جهت پذیرش مذهب   و تربیت صحیح داشته باشند؛ اما با گرفتار شدن در دام دود، نه تنها از نور هدایت مذهب محروم مى گردند، بلکه ممکن است زمینه محروم ماندن دیگران را نیز فراهم کنند و از سویى، راه نفوذ سیاستهاى استکبار را هموار کنند؛ زیرا بخشى از سیاستهاى جهانى،   تحت نفوذ گروههاى مافیاى مواد مخدر و سردمداران آنها قرار گرفته و بى گمان برخى از سیاستمداران بین المللى و منطقه اى را در دام خود گرفتار نموده است و از این رهگذر، سیاستهاى سود جویانه خود را بر ملتها تحمیل مى کنند.

زیانهاى اجتماعى

آسیبهاى مواد مخدر در عرصه اجتماعى، از نمود خاصى برخوردار بوده و در خور توجه بیشترى است؛ زیرا از سویى، نیروهاى فعال جامعه را مشغول خود مى کند و به جاى آنکه از تواناییهاى خویش در سازندگى و سامان دهى چرخه اجتماعى کشورشان بهره گیرند، وقت گرانبهاى خود را صرف رفت و آمد به بیغوله ها و مراکز فساد مى نمایند.

از سوى دیگر، اغلب معتادهاى به مواد مخدر پس از اندک مدتى، سرمایه مالى و جسمى خویش را از دست مى دهند و دیگر به راحتى    نمى توانند مواد مورد نیاز خود را تهیه کنند. از این رو، دست به کارهاى خلاف و ناشایستى مى زنند که هرگز با فضاى یک جامعه سالم، سازگار نیست. از نمونه هاى بارز آن مى توان از    تکدّى گرى و افتادن در گوشه و کنار خیابانها نام برد که موجب تنفر همگانى مى شود. در محیط خانواده نیز که بخشى از اجتماع است، این ماده مرگ بار، خسارتهاى زیاد و گاهى غیر قابل جبران به بار مى آورد؛ و کانون گرم خانواده را در معرض خطر و از هم پاشیدگى قرار مى دهد و منشأ بسیارى از اختلافات خانوادگى، طلاق و جدایى          و بى سرپرستى کودکان معصوم مى گردد.

بحرانهاى بهداشتى

بیماریهاى بسیارى در سایه شوم مواد مخدر پدید مى آید که مى توان از آن به عنوان بحران بهداشتى یاد کرد. لاغرى، ضعف ،                 بى حوصلگى، بیماریهاى روانى، بى حسى، اختلالات گوارشى، سکته قلبى، سکته مغزى و سرطانهاى گوناگون، از جمله نمونه هاى اندک عوارض مشترک و متعدد مواد اعتیاد آور است.

علاوه بر این، هر یک از انواع گوناگون مواد مخدر، داراى عوارض علت 49% قتلها و نیمى از حوادث رانندگى، مواد مخدّر است.

اعتیاد بعنوان یک آسیب اجتماعی، هیچ گاه بطور کامل ریشه‏ کن نخواهد شد، اما با تدبیر، اندیشه و تلاشى مخلصانه حداقل می‏توان آن را به کنترل در آورد. در این راستا تلاش ما بر این است تا با ارتقاء سطح آگاهى اقشار مختلف جامعه پیشگیرى از اعتیاد را بر درمان معتادین مقدم بداریم. به امید روزى که جامعه‏ اى داشته باشیم که اگر هم در آن فرد معتادى وجود دارد، درصدد نجات خویشتن باشد.

«وَ یُحِلُّ لَهُمُ الطَّیِّباتِ وَ یُحَرِّمُ عَلَیْهِمُ الْخَبائِثَ»؛ «چیزهاى پاکیزه را براى مردم، حلال و چیزهاى ناپسند را بر آنها حرام مى کند.»

به راستى کدام زشتى و پلیدى، ناپسندتر از زشتى مواد مخدر است. حقا که نکبت بارترین خبائث روزگار ما، مواد مخدر است.