ابوعلی حسین‌ابن‌عبدالله ، معروف به شیخ‌الرئیس پزشک، ریاضی‌دان، فیلسوف و منجم ایرانی در 18سالگی از تعلم همه علوم فارغ شد و در 21سالگی دست به تألیف و تصنیف زد. در 22سالگی پدرش درگذشت و ابن‌سینا متصدی شغل او شد.

او بعدها به علت نابسامانی اوضاع سیاسی بخارا، این شهر را ترک گفت. سلطان غزنوی همان هنگام از او خواست که به غزنه برود اما بوعلی خواسته او را نپذیرفت. ابن‌سینا در بازگشت به گرگان، با ابوعبید جوزجانی آشنا شد و در این سفر کتاب‌المختصر الاوسط، کتاب المبدا و المعاد و مقداری از کتب قانون و نجات را تألیف کرد. او در حوزه علم طبابت نیز استادی حاذق و طبیبی عالم بود، به گونه‌ای که بسیاری از بیماری‌های صعب‌العلاج آن دوران را درمان می‌کرد. وی در حوزه نجوم و ریاضی نیز صاحب رای بود. به پاس ارج‌نهادن به تلاش‌های پزشکی آن عالم بزرگوار، روز اول شهریور هر سال به یاد او به نام روز پزشک گرامی داشته می‌شود. علم طب، به صورت یک هنر آغاز شد و طى قرن ها به تدریج به شکل یک علم درآمد. با پیگیرى تاریخ پزشکى از عهد باستان تا دوران نوین مى بینیم که دانش پزشکى به میزان بسیار زیادى از مسائل مشاهده اى و مستقیما درک شده و با استنباط ارزشیابی هاى تفسیر شده به دست آمده است و طبیعى است که در این ارزشیابى اعتقادات، خرافات و .... هر جامعه اى به شدت موثر بوده است.  

در هند باستان یک روش پزشکى به کار مى رفته است که داراى مبانى نظرى و مبانى عملى بوده است. "آیوردا" روشى است که به صورت علم زندگى یا علمى که به وسیله آن مى توان زندگى را طولانى تر کرد تعریف شده است و سابقه آن به 5000 سال قبل از میلاد مى رسد. در همین چارچوب قوانین مانا که اصول و رمز بهداشت فردى محسوب شده است جایگاه مهمى داشته است. طب آیوردا به سلامت از نوع تلفیق یافته هاى روان تنى معتقد است و همانند پزشکى نوین شامل دو جزء اصلى پیشگیرى و درمان است.  در تفکر پزشکى چین بهترین پزشک را کسى مى دانسته اند که نه تنها اشخاصى را که بیمار هستند درمان مى کند بلکه اشخاصى را هم که هنوز بیمار نشده اند درمان مى نماید .

در فرهنگ اسلامی، ارزش دانش گرانقدر پزشکی و فعالیت حرفه ای طبیب تا بدان اندازه والا و عظیم است که طبیب مظهر اسم شریف محیی و احیاء گری معرفی شده است و همچنین در متن فرهنگ و حیات اجتماعی مردمان این مرز و بوم نیز طبیب و طبابت از جایگاه ویژه و اهمیت والایی برخوردار بوده است، تا بدان اندازه که بیماران و دردمندان نه فقط برای جستجوی تسکین و درمان دردهای جسمانی خویش، بلکه در مقام مشاوره و هدایت جویی در همه ابعاد زندگی فردی و اجتماعی خود به حکیم و طبیب متوسل می گردیده اند، چرا که حکیم و طبیب در افق نگاه و قضاوت آنان شخصیتی مبـّرز و برخوردار از دانش فقهی و پزشکی و آراسته به فضائل والای اخلاقی بوده است و نماد برجسته و الگوی بارز چنین اندیشوران دلسوز وعالمان فرزانه در تاریخ پر فروغ این سرزمین، طبیب نامور و نابغه بزرگ ایرانی، شیخ الرئیس ابوعلی سینا بود که بدلیل ارتباطش با خدا و مکتب وحی، نور حکمت الهی در دل او درخشید و به حکیم الهی تبدیل شد.  

جامعه پزشکی ایران اسلامی، علاوه بر برخورداری از چنین پیشینه ارزشمند و افتخار انتساب روز پزشک به زادروز طبیب و فیلسوف نامدار ایران اسلامی ابن سینا، مفتخر است که در همه اعصار، فضای معنوی آن معطر به عطر وجود بزرگ مردان گمنام و نیک اندیشان موحدی بوده است که وسوسه های فریبناک مادی و تفاخرات دنیوی در مقابل روح بلند آنان سر تعظیم و ستایش سائیده است و افتخار خدمت به محرومین و دردمندان را با هیچ موقعیتی برابری     نداده اند.

در بازخوانی این پیشینه افتخارآمیز، حضور سبز و حماسی پزشکان ایران اسلامی در سال های دفاع مقدس فصل درخشانی است که به علت قرابت و همراهی با عظمت معنوی ارزش های شهادت و ایثار، جاودانگی یافته و با تقدیم شهیدان والا مقامی چون دکتر رهنمون، دکتر طباطبایی، دکتر کرباسی و سایر شاهدان، فضای فرهنگی جامعه پزشکی کشور را عزت و آبرو بخشیده است. بی تردید یاد آنان همواره هم آوائی پزشکان را در زمزمه سرود بلند ایستادگی، آرمانخواهی و سرافرازی نظام مقدس جمهوری اسلامی همگام با امت صبور ایران اسلامی استمرار خواهد بخشید.  

روز پزشک فرصت مغتنمی است تا سیاستگذاران و مدیران عرصه آموزش پزشکی و بهداشت و درمان کشور با همفکری، همراهی و مساعدت همه مجامع و نیروهای دلسوز جامعه پزشکی سیاست ها و راهکارهای ترویج و اشاعه ارزش های معنوی و اخلاق پزشکی و ارتقاء جایگاه و منزلت شاغلین حرفه های پزشکی را مورد بازخوانی و توجه قرار داده و با برنامه ریزی و بهره مندی از توانمندی های ملی در عرصه تقنینی و اجرائی، مسئولیت ملی خویش را در جهت حل و رفع معضلات و مشکلات جامعه پزشکی کشور، به ویژه پزشکان جوان اداء نمایند.